Bakkagerðisbiblían

Eins og áður hefur komið fram þá er ástand Gíslínu alvarlegt en mikilvægt er fyrir ykkur að vita að hún er með meðvitund og ekki kvalin. Í dag var fjölskyldufundur þar sem mættu nánustu aðstandendur til að ræða við lækninn og sjúkrahúsprestinn um ástand Gillíar. Þetta var fróðlegur fundur og allir sáttir við að vita allt sem vita þarf og geta með því verið áframhaldandi stuðningur við Gillí. Starfsfólk líknardeildarinnar mælti með að aðeins nánustu aðstandendur skyldu koma í heimsókn og einnig var sett upp vaktaplan til að tryggja það að Gillí sé aldrei alein, sé alltaf með einhvern náinn hjá sér.
Sjúkrahúspresturinn mælti með því að fólk kæmi áleiðis kortum og bréfum með fallegum kveðjum til Gillíar með því að láta einhvern úr fjölskyldunni hafa þau eða skilja eftir við móttökuna á líknardeildinni.

Ragna mágkona og Rósa systir

Gillí sendi mér sms í morgun og bað mig koma upplýsingum á framfæri.

Hún er á leiðinni á Landspítalann í aftöppun. Það á að stinga á lungun tappa af og síðan á að reyna að setja dren í kviðinn. Hún getur af þeim sökum ekki tekið á móti heimsóknum í dag né tekið við símtölum. Að auki er raddleysið farið að há henni og veitir því ekki af hvíldinni.

Bestu kveðjur til ykkar allra
Ragna Mágkona

Kæru bloggvinir og aðrir vinir og vandamenn, takk innilega fyrir allar góðu kveðjurnar til mín, þið eruð ómetanlegur stuðningsher .

Komin heim af spítalanum eftir fjögurra daga dvöl. Líður eins og blöðru í barnaafmæli sem búið er að stinga gat á. Sit hér með tölvuna og súrefnisgræju í nefinu og frammi malar nýjasta húsgagnið (súrefnisvélin) eins og her af ánægðum köttum.  Ég er móð og slöpp og hef enga orku en vonandi kemur hún smátt og smátt. Ég verð þó að passa að eyða ekki meiru en ég afla því til að halda mér á floti verð ég að vera duglega að hvíla mig.

Ég fór á spítalann á sunnudaginn til að láta athuga hvort ég væri með blóðtappa í hægra fæti neðan ökkla. Í staðin fundu þeir stóran blóðtappa í æð í lunganu. Meðan ég lá á bráðamóttökunni á sunnudaginn hef ég sennilega skilað vatni í lítratali því á mánudaginn var allur bjúgur horfinn af fótunum.  Þá varð mér ljóst að ég hefði sennilega ofgert mér um helgina og þyrfti augljóslega að draga saman seglin til að halda bjúgnum í burtu.

Svo var tappað af mér slatta af vökva, 1,1 úr bakinu og 1,6 úr kviðnum, ég mjókkaði því um miðjuna um nokkra sentímetra og gat loksins setið og hreyft mig nokkuð eðlilega. Þegar þessu var lokið tóku að sjálfsögðu við ný vandamál, það er ekki slegið slöku við hjá heilsuskrattanum sem reynir hvað hann getur að fella mig í glímunni. Þvagið tók upp á að pota í mig með sviða og tilheyrandi og garnirnar hættu að hreyfa sig. Núna er ég komin á leysandi og vona að nýja þenslan losni sem fyrst.

Agnes læknir minnti mig á að fara rólega, eiginlega ætti að pakka mér inn í bómull og ég og aðrir þyrftu að átta sig á að ég væri mikið veik. Ég held að þarna hafi ég áttað mig á að núna verð ég að fara að sinna mér, þiggja hjálp og ganga ekki fram af mér í því að reyna að lifa eins og fullfrískur einstaklingur. Þetta þýðir ekki að ég ætli að leggjast í rúmið og lognast útaf heldur þarf ég að losa mig fljótt og vel við ýmis verkefni sem liggja á mér og ég hef hingað til sinnt en ætti í raun að vera búin að koma af mér. 

Þrifakonan kom á mánudaginn og Palli sýndi henni aðstæður og svo fór hann út. Hún var byrjuð að taka allt úr gluggunum til að þurrka af áður en hann fór og ég verð að viðurkenna að það geri ég nú ekki einu sinni sjálf, lyfti þessu drasli bara upp og tuskuna undir. Þegar hann kom heim var hann ekki viss um hversu vel þær hefðu þrifið því sama lóin var fyrir framan eldhúsdyrnar og þegar hann fór. Ég bað hann að kíkja undir rúmið, þar lægju aðalsönnunargögnin, jú mikið rétt, það var engin ló undir rúminu og búið að skipta á því og þrífa klósettin. Mikið vona ég að ég fái beiðni um þrif einu sinni í viku samþykkta.

Ég hafði reyndar góðan félagsskap á spítalanum því Gunna Axels vinkona mín lá þar á einkastofu og beið eftir að byrja í kröftugri lyfjameðferð til að lækna hennar sjaldgæfa....en sem betur fer læknanlega....afbrigði af Hodskinseitlakrabbameini. Ég óska að hún muni komast í gegnum næstu daga og vikur af sinni alkunnu glaðværð og baráttuvilja og nái sér að fullu. Ég mun fylgjast með henni og líta til hennar þegar ég get.

Kári er að koma heim af Vogi á morgun, alsæll með vistina og fer svo í framhaldsmeðferð á Staðarfell á þriðjudaginn. Þar verður hann í 28 daga. Hann kemur örugglega oft í heimsókn til mín um helgina og þá kannski líka með litlu krílin.

Ég læt þetta gott heita í bili og vil enda á því að þakka öllu starfsfólkinu á bráðamóttökunni og blóðlækningadeildinni fyrir að vera samviskusamt, klárt, duglegt og yndislegt fólk. Að við skulum ekki sjá okkur sóma í því að borga þessu fólki almennileg laun ætti ekki að viðgangast stundinni lengur. Ég veit ekki hvar ég væri ef þeirra nyti ekki við.....daga og nætur.

Mikið væri gott ef neytendamál á Íslandi væru jafn langt á veg komin og opnunartími verslana. Sá auglýsingu í sjónvarpinu frá Húsasmiðjunni sem auglýsti að það væri opið upp á Höfða alla daga til sjö um kvöldið.  Ég hryllti mig yfir þessu og spurði Pál hver í ósköpunum nennti að vinna til sjö á laugardags- og sunnudagskvöldum. Það þykir sjálfsagt að hafa allt opið endalaust, verslanir jafnt sem bari en ef þú þarft að skila eða skipta vörum eru reglurnar jafn margar og búðirnar.....og allar jafn slæmar fyrir viðskiptavininn.

Ég get tekið dæmi um raftæki sem keypt er í júní, tveimur mánuðum seinna bilar tækið og maður fer og kvartar, það er reynt að gera við og ef það tekst ekki þá færðu nýtt tæki....en færðu nýja nótu...ó nei...sú gamla gildir. Þar með styttist ábyrgðartíminn sem þessu nemur.  Ég keypti mp3 spilara í Aberdeen á sínum tíma sem bilaði og ég sendi hann út til Rögnu mágkonu sem fór með hann í búðina. Maðurinn tók gamla spilarann, spurði einskis, náði í annan spilara, prentaði út nýja nótu dagsetta þennan dag og lét Rögnu hafa. Svona á að afgreiða hlutina, ekkert kjaftæði og klúður. 

Kláraði gærdaginn upp í sófa með tvöfaldan hægri fótinn fyrir neðan sköflung af bjúg, hafði löppina hátt upp á kodda og vonaði að drullan læki úr löppinni svo ég  kæmist kannski í inniskóna. Í staðin fyrir það fékk ég algjört tilfinningaleysi í löppina af röngu blóðrennsli svo ég settist upp og fór að horfa á sjónvarpið. Sá í fyrsta skipti þáttinn „Laugardagslögin", fannst hann ágætur, Gísli Einars hinn borgneski augljóslega ekki á réttum stað á réttum tíma en Ragnhildur flott að vanda. Lögin voru athyglisverð, mjög ólík og ég bíð spennt eftir næstu þáttum ef þessi keppni ætlar að skila okkur svona miklu af nýjum lögum þar sem höfundarnir eru ekki eingöngu að semja fyrir Júróvisjón. Ég persónulega sendi inn eitt sms á Magnús Sigmundsson, fannst það lag langbest, Andrea flott með nýju tennurnar og Barði með hræðilega sauðkræklingasuðu sem fyrirgefst auðvitað ekki neinum að semja nema kónginum sjálfum honum Geirmundi.

Vil svo endilega að sjónvarpið færi hinum þremur frænku álitsgjöfum koll til að tilla sér á meðan á útsendingu stendur, þau jöguðust þarna fram og til baka fyrir aftan borðið eins og illa kvalin hjörð af harðlífi og bakverkjum.

Næstu tvo tímana ætla ég að nota til að bókhaldsstarfa. Restin af deginum er óljós enda ekki margt hægt að fara með skólausan klumpufót.  Ég þarf að tala við Karítas-konur í dag út af þessu og fá fleiri sprautur fyrir doktor Pál.